У артыкуле разглядаюцца ўплывы рэлігійнай іканаграфіі на ўвасабленне вобразаў гістарычных асоб у беларускім жывапісе другой паловы XX - XXI ст. Увага скіравана на аналіз сюжетных схем, стылістычных асаблівасцей і асноўных выяўленчых прыёмаў, якія запазычаны жывапісцамі названага перыяду з рэлігійнага мастацтва. Аўтар вызначае прычыны звароту да практыкі рэлігійнага мастацтва пры ўвасабленні пэўных гістарычных персаналій.