У артыкуле даследуюцца варыянтныя формы ўласных імёнаў, якія выступаюць у якасці структурных кампанентаў дыялектных і літаратурных фразеалагізмаў беларускай мовы. Аналізуюцца фразеалагізмы з афіцыйнымі варыянтамі намінацыі асобы і неафіцыйнымі формамі іменавання. Вылучаюцца выразы з традыцыйна-царкоўнымі імёнамі, літаратурнымі, размоўна-бытавымі і эмацыйна-ацэначнымі формамі ўласных імёнаў. Высвятляюцца моўныя і пазамоўныя прычыны варыянтнасці антрапанімічнага кампанента ў складзе фразеалагізмаў.